Kamiel (Camiel) Sergant (°Aalst 09/01/1935 - †Herdersem (Aalst) 03/06/2021) werd driemaal Prins Carnaval van Aalst en kreeg daarna de titel van Keizer Carnaval. Kamiel bracht vernieuwing in de prinsenverkiezing, door als eerste liedjes in het dialect te zingen. Zo bracht hij de prinsenverkiezing terug dichter bij het volk.
Als Keizer Carnaval vertegenwoordigde hij Aalst in verschillende andere steden en presenteerde hij jarenlang de Prinsenverkiezing en het Driekoningenfeest. Kamiel zal voor altijd gekend blijven omwille van zijn groot hart, zijn vele carnavalsliedjes en de kreet "Doeme Voesj?", die hij jaarlijks tijdens de popverbranding scandeerde.
Kamiel, wiens naam officieel met een C begint, werd geboren aan de Moorselbaan in Aalst. Kamiel was de tweede jongste uit een gezin met 4 kinderen; 2 meisjes en 2 jongens. Hij liep school in de basisschool te Mijlbeek, waarna hij verder studeerde aan het Sint-Jozefscollege. Latijn en wetenschappen bleken echter niets voor hem te zijn, waarna hij de overstap maakte naar het Vrij Technisch Instituut. Daar studeerde hij af als mekanieker.
Kamiel maakte een moeilijke jeugd mee. Als kind leed hij aan polio, waardoor hij bijna blind raakte. De dokter kon de ziekte gelukkig bestrijden, maar Kamiel moest met de hulp van zijn moeder zijn spieren opnieuw leren gebruiken.
Louis Sergant, de vader van Kamiel, was fietsenmaker en begon in 1921 een eigen fietsenzaak aan de Dendermondse steenweg. Later verhuisde de zaak naar de Moorselbaan. Naast zijn vaste job ging Louis ook regelmatig bijklussen bij een bakker. Hierdoor kon hij regelmatig brood meenemen naar huis, waardoor de familie Sergant tijdens de Tweede Wereldoorlog geen honger moest lijden. Virginie Van Driessche, de moeder van Kamiel, deelde dit brood met enkele buurtbewoners, zodat die ook iets te eten hadden. Meteen werd duidelijk dat Kamiel, net zoals zijn ouders, een gouden hart had. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stal hij voedsel uit het depot van de Duitsers, om dit dan ook uit te delen.
In 1944 kreeg Kamiel een zware klap te verduren, doordat hij getuige was van de dood van zijn moeder. Bij het hertstellen van fietsen en vulkaniseren van banden, gebruikte de vader van Kamiel brandbommen. Op een dag liep het mis en ontplofte een vat oplosmiddel om banden te plakken. De kleren van Kamiels moeder vatten vuur, waarna ze zich op aanraden van Kamiel over de grond rolde. Ze raakte levensgevaarlijk verband en overleed de volgende dag aan haar verwondingen in het ziekenhuis.
Het gezin Sergant had het moeilijk en werd bijgestaan door een overbuurvrouw voor de huishoudelijke taken. Later hertrouwde vader Louis met een vrouw uit Ieper. Het geluk stond echter niet aan de kant van de familie, want de nieuwe echtgenote van Louis overleed aan de gevolgen van kanker. De broer van Kamiel had ondertussen een eigen fietsenwinkel geopend, waarvoor vader Louis borg gestaan had. De fietsenwinkel ging echter failliet, waardoor het gezin Sergant de deurwaarder op bezoek kreeg. Hun inboedel werd verkocht op de Grote Markt, waar Kamiel een deel van hun meubels kon terugkopen.[1]
Fietsenmaker[]
Kamiel voor zijn fietsenwinkel in 1994. (c)AjoinPedia
Door de gezinstoestand van het gezin Sergant, moest Kamiel geen echte legerdienst doorlopen. Hij mocht in Aalst blijven en moest twee keer per week luchtafweertraining volgen in de Aalsterse Pupillenschool.
Via klanten van zijn vader kon Kamiel stage volgen bij Bonnetterie Labor aan de Bergemeersen. Daarna belandde hij via Herman Slagmulder bij de firma Wellekens.
In 1964 nam Kamiel de fietsenzaak over van zijn vader. Kamiel bleef de zaak uitbaten tot in 1998, toen hij beslist zijn zaak te verkopen aan Jos Alencon, die de winkel opnam in de keten Fietspaleis. In 2011 werd de fietsenwinkel aan de Moorselbaan gesloten om plaats te maken voor appartementen.[2]
Eerste carnavalstappen[]
Nominette van de Vriendenkring Mijlbeek, de groep waar Kamiel deel van uitmaakte.
Kamiel erfde de carnavalsmicrobe van zijn vader Lodewijk (Louis) Sergant. Vanaf oktober begon vader Louis al met de voorbereidingen voor het komend carnaval. Zo had hij voor carnaval 1928 een 7-koppige draak gemaakt, waarmee hij met carnaval door de stad zou rijden. Vader Sergant verkleedde zich jaarlijks ook als Voil Jeanet en vierde drie dagen en nachten carnaval. Zijn kinderwagen zette hij dan tijdens de carnavalsdagen, tegen betaling, in bewaring in het station. Het gebeurde dan wel eens dat hij zijn kinderkoets pas enkele weken na carnaval ging ophalen. Kamiels vader had het erg moeilijk met de dood van zijn moeder in 1944, waardoor hij carnaval voortaan links liet liggen.
Kamiel was ook gebeten door de microbe en zette zijn eerste carnavalsstappen op 13-jarige leeftijd, toen hij verkleed als domino naar de vorming van de stoet ging kijken. Dit groeide uit tot een jaarlijks ritueel van Kamiel. Op zijn 15 jaar mocht hij meelopen met een 'Schaarbeekse groep' (Asserendries) in de stoet. Het was Guy Van Renterghem die mee aan het begin stond van de carnavalscarrière van Kamiel. In 1951 ging Kamiel mee in de stoet met de groep van zijn broer, die het thema 'Ajoin van Oilsjt' uitbeeldden. Op de Grote Markt danste het groepje de dans 'La Raspa' die in die tijd nieuw was.
Kamiel was ook een aandachtige toeschouwer op de eerste Prinsenverkiezingen, maar vanaf de jaren '60 stoorde hij zich aan de veranderingen die doorgevoerd werden door het Feestcomité. Het volkse karakter moest immers plaats maken voor kandidaten uit de toneelwereld en de voertaal was Algemeen Nederlands.
Vanaf 1956 liep hij mee in de stoet met de groep Vriendenkring Mijlbeek (of De Hel van Mijlbeek). De Vriendenkring was ontstaan op initiatief van de Mijlbeekse pastoor ter gelegenheid van de organisatie van een Vlaamse kermis in zijn wijk. De Vriendenkring besloot om daarna ook mee te lopen in de Aalsterse stoet, waarin ze jaarlijks opvielen. Kamiel liep zijn laatste stoet met deze groep in 1960.[3][4]
Prins en Keizer Carnaval[]
Kandidaat in 1962[]
Nadat prins Alexander, de halfbroer van koning Boudewijn, carnaval had bezocht in 1960, wou het Feestcomité het carnaval beschaafder maken. Prins Carnaval en enkele andere carnavalisten hadden prins Alexander immers aangesproken in het dialect, wat volgens het Feestcomité een schande was. Hierdoor besliste men om de Prinsenverkiezing voortaan in het Algemeen Nederlands te organiseren voor een jury die vooral bestond uit mensen uit de toneelwereld. Kamiel was niet blij met deze evolutie en wilde hiertegen reageren.
In 1962 stelde Kamiel zich kandidaat voor de titel van Prins Carnaval. Samen met Herman Slagmulder werkte hij een sketch uit om tijdens de verkiezing te brengen. Kamiel sprak daarbij, tegen de reglementen in, Aalsters dialect. Hij had het over het gemeentepersoneel: "Nog mier gemientjepersoniel, zoedonig dat dedie die na nog iet moeten doeng, ten niet nemer zellen moeten doeng! Oilsjt Ajoin!". Hij beloofde het publiek dat hij als Prins Carnaval de stad Aalst in een handomdraai op zijn kop zou zetten en vernieuwen. Kamiel bracht er ook een verhaal over een Aalstenaar die naar Brussel was verhuisd en eindigde met het lied 'Och, was ek mor nen Oilsjteneer gebleiven'. De Lachers, die tussen het publiek stonden, hielden hierbij een blad met de tekst omhoog, zodat iedereen in de zaal kon meezingen. Herman Slagmulder, die met het idee voor het lied gekomen was, had het blad in mekaar geknutseld.
In het reglement stond echter dat de presentatie in het Algemeen Nederlands moest gebeuren, waardoor enkele juryleden Kamiel een nul gaven voor zijn prestatie. Kamiel eindigde hierdoor op de tweede plaats en Karel De Naeyer werd voor het tweede jaar op rij Prins Carnaval.[5][6]
Prins Don Camillo[]
Kamiel kreeg de Prinsenscepter in 1963. (Het Laatste Nieuws - 19/02/1963)
Kamiel was niet van plan om nog eens deel te nemen aan een Prinsenverkiezing, maar de vele positieve reacties van de pers en de carnavalisten konden hem toch overtuigen om in 1963 opnieuw deel te nemen. De verkiezingsshow werd gepresenteerd door televisiegezichten Armand Pien en Denise Maes. Het concept van de verkiezing was weinig veranderd, maar Kamiel besloot toch om opnieuw zijn presentatie, waarin hij een ode bracht aan alle ajuinen, in het dialect te doen. Karel De Naeyer was er deze keer niet bij, omdat het nieuwe reglement zei dat iemand geen twee jaar achter elkaar als Prins Carnaval gekozen kon worden.
Kamiel bracht er het vierregelig, steeds terugkerend refrein 'Weir zen de jonges van de voilkeire'. De zaal zong mee en deze keer kon Kamiel de jury wel overtuigen. Hij haalde het van zijn twee tegenkandidaten, Don Juan en Don Marcus. Kamiel koos voor Don Camillo als Prinsennaam, gebaseerd op een film van Fernandel. Kamiel erfde het Prinsenkostuum van Karel De Naeyer, dat hij in 1964 op zijn beurt mocht doorgeven aan Henri Arijs.[7][8]
In 1964 mocht Kamiel volgens het reglement niet deelnemen aan de Prinsenverkiezing en in 1965 steunde hij kandidaat Simon D'Hondt. De Prinsenverkiezing leek stilaan te verwateren, waarop Kamiel besloot om in 1966 opnieuw deel te nemen aan de verkiezing van Prins Carnaval. Deze keer kreeg Kamiel concurrentie van 5 tegenkandidaten, waaronder Jean-Paul De Boitselier en Roger Cleemput (de broer van Michel Cleemput).
Kamiel zorgde alweer voor vernieuwing door hevig campagne te voeren. In de stad had hij honderden aanplakbrieven aangebracht met daarop 'Stemt Kamiel...Geen Problemen!'. Naast de aanplakbiljetten ging Kamiel ook de stad rond met een toeterende autokaravaan met fanfare en in de verkiezingszaal vielen de supporters van Kamiel op met spandoeken.
Kamiel kondigde in zijn verkiezingstoespraak de val van de regering aan, waarmee hij zowel het publiek als de aanwezige ministers verraste, aangezien het nieuws vers van de pers was. Hij zong het lied 'De Poepenteoter', over het ontbreken van een Aalsters cultureel centrum, waarover al jaren sprake was. Zowel de jury, als het publiek gaven Kamiel de meeste punten, waardoor hij voor de tweede keer Prins Carnaval werd. Deze keer koos Kamiel voor zijn eigen naam: Prins Kamiel I. Kamiel kondigde onmiddellijk na zijn overwinning aan dat hij in 1968 opnieuw van de partij zou zijn.
Kamiel werd in 1966 ook verkozen tot Prins der Prinsen. Kamiel trok samen met Henri Van de Perre en Frans Wauters naar Mechelen om er deel te nemen aan de verkiezing van de Prins der Prinsen, een verkiezing die gehouden werd onder alle Prinsen Carnaval van België. Kamiel moest er gedurende drie minuten een toespraak houden, die door de jury gequoteerd werd op houding en uitspraak. Kamiel versloeg zijn collega's uit Mechelen en Baasrode en werd zo Prins der Prinsen.[9][10][11][12]
Keizer Carnaval[]
Kamiel Sergant in de stoet van 1968. (Foto: Archief Lieven Goubert)
Kamiel hield woord en was in 1968 opnieuw van de partij. Hij had zijn verkiezingscampagne opnieuw groot aangepakt, met een autokaravaan, ballonnen, pamfletten en hoge hoeden. Kamiel bracht een echte onemanshow met een raket naar de maan en het lied 'Was ek berremiester'. Zijn tegenkandidaten Luc Peerlinck, Edmond De Smet en Rudolf Maes maakten geen schijn van kans. Toen Kamiel op het podium verscheen, was al meteen te horen wie de grote favoriet was. Kamiel won dan ook met een groot aantal zaalstemmen en een hoge score van de jury.
Hiermee was Kamiel na Fransky De Boitselier de eerste die ook 3 Prinsentitels gewonnen had. Meteen na de verkiezing titelden de kranten dat Aalst een nieuwe Keizer Carnaval had, maar de toekenning van de deze titel werd pas door het Feestcomité officieel gemaakt in 1969. Het Feestcomité benadrukte wel dat Kamiel geen Keizer geworden was door zijn drie overwinningen, maar vooral door zijn verdiensten op carnavalsgebied. Kamiel had er immers voor gezorgd dat de Prinsenverkiezing opnieuw typisch Aalsters werd, wat zich ook doorzette in de stoet.
Op de Prinsenverkiezing van 30 januari 1970 werd Kamiel voor het grote publiek tot Keizer Carnaval gekroond.[13][14][15][16][17]
Prinsencaemere[]
In 1972 werd de Prinsencaemere opgericht, waar Kamiel ook deel van uitmaakte. Na 2 jaar besliste Kamiel om uit de Prinsencaemere te stappen. Hij wou meer zijn eigen ding doen en ging zo alleen verder met zijn Kamillekes.
De Prinsencaemere met Kamiel in 1972. (De Voorpost - 11/03/1974)
Entertainer[]
Cabaret[]
Op 17-jarige leeftijd begon Kamiel cabaret te spelen. Hierbij had hij de keuze tussen de K.W.B. en het Davidsfonds. Kamiel verkoos de K.W.B. Mijlbeek, omdat dit het dichtst bij zijn huis was. Kamiel trad hierdoor voornamelijk op met zijn sketches in de wijk Mijlbeek. Zo kwam Kamiel eens met een kleine koersfiets de zaal binnengereden, waarbij hij uitgeput op het podium stapte en er een interview gaf over de Ronde van Frankrijk. Hierbij imiteerde hij wielrenners Armand Baeyens en Stan Ockers. Dit zou het begin worden van zijn onemanshows, die uiteindelijk een hoogtepunt bereikten tijdens zijn optredens op de Prinsenverkiezingen.
Presentator[]
Kamiel als presentator.
Kamiel was een echte entertainer en dat merkte de stad al vlug op. Kamiel, rad van tong, werd hierdoor in 1976 gevraagd als presentator van het Driekoningenfeest en de Prinsenverkiezing. Daarnaast presenteerde Kamiel ook de eerste carréshows van de Prinsengarde, de Aalsterse Avond en was hij te horen als commentator bij de carnavalsvideo's van AVP en op de radio tijdens de carnavalsprogramma's.
Aalsterse Avond[]
Kamiel presenteert mee de affiche voor de Aalsterse Avond in 1998, georganiseerd door het Centrum Algemeen Welzijnswerk Aalst. (c)AjoinPedia
Om geld in het laatje te brengen, organiseerde het AKV show-avonden tijdens de Jaarbeurs; de Aalsterse Avonden. Het idee van de Aalsterse Avond kwam van Kamiel en Emiel Van den Broucke (Paco Milou). Aanvankelijk ging deze Avond nog door in openlucht op de Hopmarkt, maar later verhuisde de show met de Jaarbeurs mee naar de Keizershallen. De opbrengst van de shows werd gespendeerd aan de kosten verbonden aan het onderhoud van de Fiberfleet. Kamiel was hierbij de vaste presentator van de Aalsterse Avond.
In 1981 besliste Kamiel om na negen jaar af te haken als presentator van de Aalsterse Avond. De aanleiding van deze beslissing was een onenigheid met Jean-Paul De Boitselier. Jean-Paul was dat jaar aangesteld als regisseur van de Aalsterse Avond, maar toen die met zijn voorbereidingen naar Kamiel stapte, gaf Kamiel de voorbereidingen terug en besliste hij om te stoppen als het niet op zijn manier kon gedaan worden.
Eind de jaren '80 presenteerde Kamiel opnieuw de Aalsterse Avond.[18][19]
Prinsenverkiezing[]
Kamiel presenteerde de Prinsenverkiezing onafgebroken vanaf 1976 tot en met 2010. In 2013 presenteerde hij de Prinsenverkiezing voor de laatste keer. Naast de presentatie van de verkiezingsavond, zorgde hij ook steeds voor een optreden met zijn Kamillekes.
Kamiel met gebroken arm op de Prinsenverkiezing 1991. (De Voorpost - 01/02/1991)
In 1991 raakte Kamiel verblind op het podium tijdens de Prinsenverkiezing, waardoor hij ongelukkig van het podium viel. Kamiel stond er, ondanks de pijn, toch nog op om de shows van de kandidaten af te kondigen, waarna hij meteen naar het ziekenhuis gevoerd werd. Kamiel had bij zijn val enkele breuken aan de arm, een gebroken duim en gekwetste ribben opgelopen. Hij werd voor het verdere verloop van de verkiezingsavond vervangen door Mario Van Styvendaele als presentator.
Tijdens de Prinsenverkiezing van 2011 was Kamiel voor het eerst sinds lange tijd niet aanwezig. Tijdens de laatste repetitie voor de prinsenverkiezing, hadden Kamiel Sergant en De Kamillekes de zaal verlaten zonder te repeteren. Na drie kwartier wachten om te kunnen repeteren, waren de Kamillekes en de Keizer het beu. Kamiel ontdekte er ook dat hij de verkiezingsavond niet meer mocht presenteren; hij werd vervangen door Bart De Nys en Pascal Solemé en zou pas om 22 uur voor het eerst op het podium te zien zijn, waarbij hij een act van 5 minuten mocht brengen.
De Keizer was erg ontgoocheld en besloot om niet naar de verkiezingsavond te gaan. Hij diende een doktersbriefje in bij burgemeester Ilse Uyttersprot, maar iedereen wist dat dit niet de enige reden van zijn afwezigheid was. Prins Kristof De Vos, die de enige kandidaat was dat jaar, had zijn show nochtans opgedragen aan Keizer Kamiel. Kamiel bood achteraf wel zijn excuses aan bij Kristof voor zijn afwezigheid.
Ook in 2012 presenteerde Kamiel de Prinsenverkiezing niet, nadat hij getroffen was door een hersenbloeding en geopereerd was aan zijn heup. Kamiel was wel aanwezig tijdens de verkiezingsavond; hij volgde alle optredens tussen het publiek en kwam ook nog eens 'doeme voesj?' roepen op het podium. De presentatie werd dat jaar overgenomen door Feestcomité-voorzitter Nicole Ringoir.
In 2013 presenteerde Kamiel, samen met Nicole Ringoir, zijn laatste Prinsenverkiezing.[20][21][22][23][24][25]
Sinds 1976 was Kamiel de vaste presentator van het Driekoningenfeest van het Feestcomité. In de jaren '80 werden er twee Driekoningenfeesten georganiseerd, nadat het Feestcomité het Driekoningenfeest voor enkele jaren afgeschaft had.
Kamiel met kandidaat Prins Carnaval Werner Kinoo op het Driekoningenfeest 1994. (c)AjoinPedia
In 1990 dreigde de geschiedenis zich te herhalen; het Feestcomité besliste om geen Driekoningenfeest meer te organiseren. Het afschaffen van deze traditionele start van het carnavalsjaar, lokte heel wat protest uit. Kamiel Sergant wou het feest niet verloren laten gaan en protesteerde dan ook luid tegen de beslissing. Burgemeester De Maght verklaarde dat het Schepencollege niet tegen het feest was, waarop feestcomité-voorzitter Odilon Mortier schuld bekende en toegaf dat hij de zaak verkeerd ingeschat had. Uiteindelijk organiseerde het Feestcomité toch opnieuw een Driekoningenfeest, zij het in vereenvoudigde vorm.
Het tijdperk van Kamiel Sergant als presentator van het Driekoningenfeest eindigde in 2014, nadat hij in 2012 al eens verstek had moeten geven, omdat hij herstellende was van een hersenbloeding en een val.
Kamiel maakte heel wat veranderingen van het Driekoningenfeest mee, want hij presenteerde het feest al van in de jaren '70. De presentatie werd na Kamiel overgenomen door het Feestcomité.
Carnavalraadszitting[]
Kamiel met schepen André Dooms tijdens de Carnavalraadszitting 1989. (c)AjoinPedia
Samen met Herman Louies, Frans Wauters en Odilon Mortier was Kamiel één van de bezielers van de vaste medewerkers van de werkgroep carnavalraadszitting. In 1984 werd Kamiel zelfs gebombardeerd tot hoofdverantwoordelijke van de raadszitting, nadat Frans Wauters eenmalig afgehaakt had.
Ook in 2011 werd Kamiel hoofdverantwoordelijke van de raadszitting. Nadat burgemeester Ilse Uyttersprot kritiek geuit had op de laatste raadszitting, had ze Herman Slagmulder aangesteld als regisseur. De vaste werkgroep pikte dit echter niet en na heel wat heisa besliste Slagmulder op te stappen als regisseur.[26]
De Kamillekes[]
Begeleidingsgroep[]
De Kamillekes met hun met bloemen versierde wagen. (Het Laatste Nieuws - 22/10/2014)
Toen Kamiel Prins Carnaval geworden was, werd hij amper begeleid door het Feestcomité. Gelukkig had een groepje carnavalisten zich rond Kamiel geschaard, om hem overal te vergezellen. Ook wanneer hij Aalst moest vertegenwoordigen als in andere steden, werd Kamiel gevolgd door zijn entourage. Kamiel vond dat er nog iets ontbrak bij zijn optredens, waarop hij met het idee kwam om zich te laten begeleiden door danseressen uit zijn entourage. Hieruit groeiden uiteindelijk de Kamillekes. Deze groep werd vanaf 1968 de vaste begeleidingsgroep van Kamiel en in 1969 werden ze opgericht als officiële dans- en carnavalsgroep. De groep kreeg haar plaats in de werkhallen en Kamiel hielp mee bij het maken van de wagen van de groep. Samen met een zingende Keizer Kamiel dansten de Kamillekes steeds mee in de stoet.
In 1969 stapten de Kamillekes nog met Kamiel mee als onofficiële groep. Kamiel en zijn Kamillekes werden hierbij vergezeld door 3 ezels, die het opschrift 'Wij zijn ook lid van het Feestcomité' droegen. Vanaf 1970 liep de groep mee als ingeschreven groep, waarbij ze de Prinsenverkiezing uitbeeldden. Eén van de trekkers van de Kamillekes was Nicole Boone. De Kamillekes staken veel tijd in hun wagen, zo hadden ze in 1971 meer dan 8000 zelf gemaakte bloemen op de wagen van Kamiel verwerkt. Kamiel had dat jaar echter aan de Flieramoizen beloofd om met hen mee te gaan, waardoor de Kamillekes zonder hun Keizer in de stoet ging. Op de plaats waar Kamiel had moeten staan, hadden ze een grote K geplaatst.
De Kamillekes waren aanwezig bij elk optreden van Kamiel en in 2002 deden ze zelfs mee in een operette. De Koninklijke Aloude Rederijkerskamer De Catharinisten bracht in februari en maart 2002 voorstellingen van Frau Luna, een operette van Paul Lincke, waarbij Alkuone, Kamiel Sergant en de Kamillekes gevraagd werden om mee te spelen.
Kamiel stond steeds op de wagen van de Kamillekes te zingen, maar in zijn laatste jaren in de stoet reed Kamiel mee in een oldtimer. De wagen van de dansende Kamillekes reed daarbij achter het voertuig van Keizer Kamiel.
De groep bleef bestaan tot in 2014, toen Keizer Kamiel besloot om vanaf 2015 niet meer mee te gaan in de stoet. De Kamillekes verbonden hun lot aan dat van hun Keizer en gaven er ook de brui aan. De wagen van de Kamillekes werd verkocht aan AKV De Denjer Enjeren.[27][28]
Voetbalploeg[]
Uit Kamiels begeleidingsgroep de Kamillekes, groeide ook een voetbalploeg. Kamiel wou dat De Kamillekes ook buiten carnaval regelmatig samenkwamen, waardoor hij besloot om dit via sportactiviteiten te doen. Kamiel sprak Jan De Cock aan om De Kamillekes te coachen. Toen de vrouwen van de ploeg Manchester Snas in 1969 een tegenstander zochten om een voetbalwedstrijd tegen te spelen, beslisten De Kamillekes om het tegen hen op te nemen. Toen in 1970 een vrouwenvoetbalcompetitie werd opgericht in Aalst door het Setokvoetbalverbond, schreven de Kamillekes zich samen met Aalst Sportief, Eendracht Vrij, O.C. Aalst, Manchester, Leeuwerik, Baardegem en Fonteintje Erpe in.
Drie jaar na elkaar eindigde de club op de vierde plaats in deze competitie, maar in hun vierde seizoen trokken de Kamillekes zich terug uit deze competitie. Deze beslissing kwam er doordat ze na een klacht van een tegenstrever een wedstrijd met forfaitcijfers verloren hadden. De klacht kwam er omdat een voetbalster van de Kamillekes 11 jaar was, terwijl het reglement zei dat men pas kon starten vanaf 12 jaar. De club had echter uitzonderlijk toestemming gekregen, maar werd achteraf toch bestraft. Daardoor speelden de Kamillekes dat jaar enkel nog vriendenwedstrijden. Na één jaar keerden de Kamillekes, na een verzoening met het Setokbestuur, terug in de competitie.[29][30]
De Kamillekes in 1995. (Het Laatste Nieuws - 19/05/2016)
De club had als clubkleuren oranje-blauw en startte met het stamnummer 6. De beginploeg bestond o.a. uit Nicole Boone, Maria Schollaert, Mia Sergant en Magda Bambust. Kamiel vormde samen met Marie José Buyle, Frans Matthieu, Jef Van Roy en Nicole Boone het bestuur van de voetbalclub, waarvan Kamiel de voorzitter was. Eerst voetbalden De Kamillekes op het voetbalterrein van het Beukenhof in Aalst, later verhuisden ze naar een terrein aan de Rozendreef. Uiteindelijk kregen ze van de stad een vast terrein op Zandberg
De ploeg deed het goed; ze wonnen drie keer de sectorbeker en in 1977 werden de Kamillekes kampioen met 10 punten voorsprong. Hierop werden ze in 1977 op het stadhuis ontvangen door burgemeester De Bisschop. De club sloot zich hierna in 1977 aan bij de KBVB en ging in de Oost-Vlaamse provinciale reeks spelen met het stamnummer 8511. In 1981 promoveerden ze naar tweede klasse en in 1984 naar eerste klasse. Kamiel zorgde hierbij ook steeds voor de verplaatsingen van de voetbalsters. Hij zorgde voor een oranje-blauwe spelersbus, waarin Kamiel de speelsters naar elke verplaatsing voerde.
In 1995 werden De Kamillekes overgenomen door KSC Eendracht Aalst, waardoor de naam en het stamnummer veranderden. De club zou blijven voortbestaan als 'KSC Eendracht Aalst' met het stamnummer 90. Kamiel besliste hierop om ook te stoppen als voorzitter van de vrouwenploeg, omdat hij het te druk had met carnaval en zijn vzw Mensen Helpen Mensen.[31][32]
Carnavalsverbond[]
AKV[]
Kamiel in 1976. (De Voorpost - 13/02/1976)
Kamiel lag mee aan de basis van het Aalsters Karnaval Verbond. Kamiel had opgeroepen tot het vormen van een soort vakbond voor de carnavalsgroepen, waarna het AKV in 1968 opgericht werd onder voorzitterschap van Marcel De Bisschop. Kamiel werd hierbij aangesteld als ondervoorzitter, maar na het ontslag van Marcel De Bisschop in 1971 werd hij gepromoveerd tot voorzitter van het AKV. Hij werd met algemeenheid van stemmen verkozen. Het AKV en Kamiel begonnen met kleine eisen, zoals minder gaten in de stoet en het gebruik van walkie-talkies, maar al snel werd de focus gelegd op een werkplaats voor de carnavalsgroepen.
Marcel De Bisschop en Kamiel Sergant konden via het AKV bij de stad bekomen dat de aangesloten groepen in een werkhal van de stad konden werken aan hun wagens. De contracten die hiervoor afgesloten werden, moest Kamiel Sergant aanvankelijk in eigen naam ondertekenen, omdat het AKV nog geen rechtspersoonlijkheid bezat. Zo tekende Kamiel een overeenkomst met de stad Aalst voor de huur van de Fiberfleet voor een symbolische frank. Nadat het AKV een vzw werd, veranderden een aantal zaken. Het AKV moest nu ook instaan voor het onderhoud, de verzekering, de verwarming, het waterverbruik en de elektriciteit van de werkhal. Kamiel en het AKV stemden hiermee in en voorkwamen zo dat de Fiberfleet verkommerde.
Kamiel met Ajuinboer Albert Verbestel in 1977. (De Voorpost - 12/09/1977)
De band tussen het AKV en de stad verslechterde echter, doordat de stad geen duidelijkheid schepte over de toekomst van de Fiberfleet. Zo zou de stad plannen gehad hebben om het OCMW onder te brengen in de Fiberfleet. Hierop dreigde het AKV om een eigen politieke partij op te starten onder de naam Karnavalbelangen. Kamiel zou hierbij ook op de verkiezingslijst staan, maar uiteindelijk kwam het niet zo ver. Kamiel zette zich via het AKV in voor de belangen van de carnavalisten. Kamiel uitte hierbij vaak de kritiek dat het AKV wel plichten had, maar geen rechten.
Eind 1979 nam Kamiel ontslag als voorzitter van het AKV, omdat hij niet akkoord was met het nieuwe carnavalsreglement. Het nieuwe reglement liet carnavalsgroepen toe om ook buiten Aalst deel te nemen aan stoeten, maar Kamiel was ervan overtuigd dat de Aalsterse groepen dit niet nodig hadden. In de wandelgangen was er echter al wat kritiek gekomen op het beleid van Kamiel Sergant, omdat hij te veel invloed gehad zou hebben op het Aalsters carnavalsgebeuren. Het boterde ook niet meer tussen Kamiel Sergant en schepen Marcel De Bisschop, wegens uiteenlopende standpunten. Uit protest tegen het AKV en Kamiel Sergant, werd er door Karel De Naeyer zelfs een tweede carnavalsverbond opgestart: Alles Voor Karnaval.[33][34]
Vzw Carnavalcontact[]
Kamiel zetelde eind de jaren '90 in de vzw Carnavalcontact. Deze vzw werd samengesteld met leden van de verschillende politieke partijen en op Kamiel Sergant na zetelden er geen carnavalisten in. Carnavalcontact kwam er in de eerste plaats om geld te verzamelen voor de prijzenpot van de carnavalsgroepen. De voornaamste bron van inkomsten waren de winsten op de uitbating van de cafetaria in de werkhallen, maar toen deze cafetaria tijdelijk gesloten werd, kwam er kritiek op de vzw en Kamiel Sergant. Er werd Kamiel verweten dat hij geen inspanningen meer leverde om het op te nemen voor de carnavalisten.
Kamiel nam een eerste keer ontslag uit de Raad van Bestuur in april 1999, maar dit werd niet meteen aanvaard door de stad. Op vraag van burgemeester Anny De Maght trok Kamiel zijn ontslag in, maar in 2001 stapte hij toch definitief uit de vzw.[35][36][37]
Eendracht Aalst[]
Kamiel had zijn hart verloren aan voetbal. Naast scheidsrechter, was hij ook een voetballiefhebber en supporter van voetbalclub Eendracht Aalst.
Kamiel als scheidsrechter bij Eendracht Aalst in 1976. (De Voorpost - 26/11/1976)
Kamiel Sergant mocht in 1976 zelfs scheidsrechter zijn bij een wedstrijd van Eendracht Aalst. Eendracht Aalst had een wedstrijd georganiseerd tussen oud-spelers en vedetten, waarbij aanvankelijk scheidsrechter Blavier gevraagd werd. Blavier was echter niet geliefd bij de Aalstenaars, omdat hij als de oorzaak gezien werd van de degradatie naar tweede klasse, waardoor de voetbalbond Blavier verbood om deze match te fluiten. Op het laatste nippertje werd zo aan Kamiel gevraagd of hij de match wou leiden als scheidsrechter. Kamiel stemde toe, maar het publiek was nog niet op de hoogte gebracht van deze scheidsrechterswissel. Zo kreeg hij bij aanvang van de match enkele verwijten te horen, omdat sommige supporters hem voor scheidsrechter Blavier aanzagen.
In 1980 bracht Kamiel de single 'n Iendracht uit, met de bedoeling om voetbalclub Eendracht Aalst te steunen. Het ging sportief minder goed met de club en als sympathisant wou Kamiel zo zijn de club een hart onder de riem steken. Kamiel toonde steeds veel sympathie voor de Aalsterse voetbalclub, van wie hij de gebeurtenissen van jongs af opvolgde.
In 1991 keerde Eendracht Aalst terug naar eerste klasse, waardoor de club een CD uitbracht met enkele Eendracht-liedjes. De CD die 'Iendracht Veroit' heette werd samengesteld door Kamiel Sergant en Patrick Mons met daarop 3 liedjes van Kamiel Sergant: Iendracht Veroit, Wit en Zwert en 'n Iendracht. Iendracht Veroit was een heruitgave van een lied van Johny de Mol uit 1972. De twee andere liedjes waren eerder al door Kamiel eens uitgebracht. Kamiel zou daarna nog meewerken aan verschillende andere CD's van Eendracht Aalst.[38][39][40]
Kamiel was de bezieler van de organisatie 'Mensen Helpen Mensen', die opkwam voor de arme mensen uit Aalst door o.a. het uitdelen van voedselpakketten en organisren van een kerstfeest. Samen met Jan Dooms, Nicole Ringoir en Ernest Wailly werd Mensen Helpen Mensen opgericht in de zomer van 1996. De organisatie startte met een benefietconcert tijdens de Jaarbeurs en op Kerstdag hielden ze een kerstfeest voor eenzamen en kansarmen.
Kamiel Sergant zorgde persoonlijk voor de bedeling van voedselbonnen en voedselpakketten. Mensen Helpen mensen'' werkte uitsluitend met vrijwilligers.[41] De vzw Mensen Helpen Mensen staat vandaag onder leiding van Kamiels dochter, Mia Sergant.
Reus Kamiel[]
Kamiel ontving de maquette van zijn reus van Anny De Maght. (c)AjoinPedia
In 2000 werd besloten om Kamiel Sergant te vereeuwigen onder de vorm van een reus. De Stopnoillekes en de Tettemoesjen maakten samen een fietsende reus Kamiel, die sindsdien jaarlijks de stoet mee opent.
De bouw van de reus gebeurde onder leiding van beeldhouwer Paul Backaert. De reus meet 6 meter op 4,5 meter en weegt tussen de 1.500 en 1.800 kilo. Bij de eerste stoet van de reus, zorgden dertig figuranten voor de begeleiding.
Kamiel en Prins Bart Van den Neste poseren voor Reus Kamiel. (c)AjoinPedia
De bouw van de reus gebeurde op verschillende plaatsen. In de carnavalwerkhallen sloofden Jan Scholte en Ronny Van Hamme zich uit om de fiets van reus Kamiel te vervaardigen. Linda Cardon en Mieke Backaert zorgden voor de kledij van de reus en in Wieze werkte Paul Backaert aan de reus zelf.
Het idee om Kamiel te vereeuwigen als reus, kwam oorspronkelijk van Paul Backaert. Omdat niemand inging op zijn voorstel liet hij het idee varen, maar in september 1999 vroeg de stad aan Paul om de reus te vervaardigen.[42]
3 keer dood verklaard[]
Kamiel werd ten onrechte drie keer dood verklaard. Toen de pastoor van Mijlbeek in de kerk zei dat Kamiel Redant, een fietsenmaker uit de Moorselbaan, gestorven was, had iemand begrepen dat het over Kamiel ging. In een mum van tijd stond Mijlbeek in rep en roer.
Een tweede keer gebeurde dit in 2003, toen het gerucht ging dat Kamiel gestorven was aan een hartaderbreuk. Meteen werd er gebeld naar zijn kinderen, naar zijn gsm en naar zijn thuisnummer, maar er kwam geen antwoord. Ook de dag na het nieuws bleek Kamiel onvindbaar, waardoor zelfs burgemeester Anny De Maght begon te twijfelen aan het nieuws. Ze informeerde zelfs bij de ziekenhuizen. In het Onze Lieve Vrouwziekenhuis was wel een Sergant gestorven, maar het ging gelukkig niet over Kamiel. Kamiel was gelukkig nog in leven en gezond.[43]
In 2011 werd Kamiel voor een derde keer dood verklaard. Kamiel was opgenomen in het ziekenhuis met een hersenbloeding, waarna er o.a. via Facebook een gerucht verspreid werd over de dood van Kamiel. Zijn toestand was echter stabiel en gelukkig ging het opnieuw over een fout bericht.[44]
Ereburger[]
Kamiel werd ereburger en kreeg een nieuw kostuum. (Het Nieuwsblad - 31/12/2009)
Op de gemeenteraad van 17 februari 2009 werd Kamiel benoemd tot ereburger van de Stad Aalst. Dit omwille van zijn 40-jarige Keizerschap en zijn inzet voor de minder bedeelden van de Stad.
Om dit aan te kondigen werd Kamiel op zondag 8 februari 2009 naar het cultureel centrum De Werf gelokt. De zaal was volledig gevuld en Kamiel mocht in een sofa op het podium plaatsnemen. Op het scherm werden videoboodschappen geprojecteerd van medewerkers van de vzw Mensen Helpen Mensen en de Kamillekes.
Kamiel werd ereburger in zijn nieuw kostuum. (De Sandaard - 10/02/2009)
Oud-burgemeester Anny De Maght mocht even in de sofa naast Kamiel plaatsnemen, waarna ze het volgende zei: "Samen met al zijn carnavalisten heeft Kamiel me vaak op de proef gesteld. Maar we zijn altijd vrienden gebleven. Het is niet de titel van keizer die telt, maar de mens die erachter zit. Kamiel is nooit façade en gaat altijd rechtdoor."
Kleermakers Sandy Lievens en Patrick George van Atelier Sandy stelden vervolgens zijn nieuwe keizerskostuum voor. De ontwerpers kozen hierbij voor de Aalsterse kleuren, wit, geel en rood.
Ook burgemeester Ilse Uyttersprot had mooie woorden voor Kamiel: "Binnenkort wordt carnaval vereeuwigd als werelderfgoed. Als stadsbestuur willen we jou vereeuwigen door je ereburger te maken van Aalst." Kamiel was overdonderd en bedankte de burgemeester, het schepencollege en het publiek, dat Kamiel een staande ovatie gaf.[45]
Standbeeld voor Kamiel[]
Het standbeeld voor Kamiel. (Foto: Chris Boone)
In 2010 wou Prins Carnaval Chris Boone een standbeeld laten maken voor Kamiel, dit was één van de beloftes tijdens de verkiezingscampagne van Chris. Chris Boone had hiervoor reeds contact met burgemeester Ilse Uyttersprot, kunstenaar Frans Heirbaut en bronsgieter Jo Van Geert.
Het zou een beeld moeten worden waarop Kamiel met zijn linkerhand in een microfoon spreekt en zijn rechterhand omhoogsteekt. Op de sokkel zou de tekst 'Weir doen voesj' komen. Het beeld zou tussen de 15.000 en 20.000 euro kosten, waarop Chris Boone pins en cd's liet maken om het geld bij elkaar te krijgen. Het standbeeld zou aan het Onze-Lieve-Vrouwplein op Mijlbeek komen.
Het standbeeld voor Kamiel Sergant kwam er uiteindelijk niet. Chris Boone kreeg het nodige geld niet bij elkaar. Hij was gestart met de verkoop van carnavalspins, en dat geld moest dan weer een grote benefietavond voor Kamiel mogelijk maken. Chris Boone kon echter maar 169 van de 500 pins verkopen. Kamiel zei zelf dat een standbeeld voor hem niet hoeftde. "Ik blijf een simpele volksmens, mij op een voetstuk plaatsen moet echt niet."[46][47]
Hendrik Daelman - Een Oede Oon Kamiel
Afscheid[]
Kamiel werd ouder en begon te sukkelen met zijn gezondheid. Zo werd hij in 2011 met een hersenbloeding opgenomen in het ziekenhuis en sukkelde hij ook met een gebroken heup, na een val uit zijn bed.[48][49] In 2013 kampte hij met hartklachten en werden zelfs de laatste sacramenten toegepast, maar Kamiel spartelde zich hierdoor. Kamiel werd geopereerd en kreeg een pacemaker.[50]
Kamiel viert carnaval in rusthuis Denderrust. (Het Laatste Nieuws - 22/08/2017)
In 2014 kondigde Keizer Kamiel tijdens de popverbranding aan dat het zijn laatste jaar was dat hij actief deelnam aan de Carnavalsfeesten. Kamiel riep nog een laatste keer "Doeme Voesj", waarna hij afscheid nam van zijn actieve carnavalscarrière. Kamiel verklaarde achteraf dat hij het tijd vond om te stoppen, vanwege zijn gezegende leeftijd.[51]De jaren nadien was hij wel nog aanwezig bij verschillende carnavalsactiviteiten, maar steeds in het publiek.
In 2018 zou Kamiel geen enkele carnavalsactiviteit meer bijwonen. Hij was niet meer aanwezig op de carnavalraadszitting en ook op de tribunes op de Grote Markt was hij er niet meer bij. De gezondheid van Kamiel, die in zorgwooncentrum Denderrust in Herdersem verblijft, was te fel achteruit gegaan, waardoor een verplaatsing naar Aalst moeilijk zou gaan. Kamiel volgde het Aalsterse carnaval wel nog vanuit zijn kamer in het rusthuis.
Op 3 juni 2021 overleed Kamiel Sergant, nadat hij op Moederdag een herseninfarct gekregen had. De begrafenis vond plaats op 11 juni in de kerk van Mijlbeek. Omwille van de coronamaatregelen vond deze plaats in beperkte kring. Op de begrafenis namen o.a. Anny De Maght en Christoph D'Haese het woord.
Het verlies van Kamiel dompelde de stad in diepe rouw en had een grote impact op heel wat Aalstenaars. De stad Aalst legde een rouwregister aan en Prins Yvan en de vzw Carnavalist Tot In De Kist riepen op om een carnavalsvlag (met rouwband) aan de gevels te hangen. Kandidaat Prins Carnaval Yordi Ringoir maakte een affiche ter gelegenheid van het overleiden van Kamiel; deze werd door de stad gratis uitgedeeld aan de Aalstenaars. Bij de heropening van de carnavalswerkhallen op 9 juni werd een kort herdenkingsmoment georganiseerd door toezichter Guy Walgraef, waarbij carnavalisten een kaarsje deden branden voor hun carnavalskeizer.
Kamiel Sergant-2
Discografie[]
Kamiel Sergant in 1993. (Foto: Archief Lieven Goubert)
Kamiel Sergant bracht heel wat liedjes en cd's uit. Toen Jean-Paul De Boitselier in 1967 als eerste een carnavalslied op plaat uitbracht, maakte hij op aanraden van Herman Slagmulder in 1969 ook een eigen plaatje. Samen met Octaaf Boone maakte hij 'Oilstj Viert Carnaval' in 1969, dat verkocht werd bij platenwinkel Kieckens, die voor de sponsoring zorgde. Daarna zou Kamiel jaarlijks een nieuwe carnavalshit uitbrengen. Kamiel moest regelmatig van geldschieter veranderen, via Al Van Dam (Fonior) en Fred De Bruyn (Studio 12) belandde hij uiteindelijk bij De Streekkrant, dat voor ettelijke jaren bleef sponsoren.[52]
Hieronder vind je een overzicht van zijn meest gekende liedjes.
Jaar
Titel
1969
Oilsjt Viert Carnaval
1970
Weir zen van Oilsjt
1971
De Saans uniek
1972
Oilsjt ghetj men hert gestoelen
1973
Karnaval
1973
Wa zegge ze van Oilsjt
1974
Droi daugen hoempapa
1975
Voil Janet
1976
Eu Zot Geval
1980
N Iendracht
1981
Santei...men bieken
1983
Oh Remongsken
1983
Pateikes en frit
1988
Wit & Zwert
1989
Annieken
1990
D'Oilsjterse Kamillekes
1991
Iendracht Veroit
1992
Karnaval in Oilsjt
1994
A ien, a twie, a drei
1995
Iendracht doe mor voesj
1995
Santé Safir
1996
Okapi OK
1997
De Kamilasamba
2002
Cafeiken in... Cafeieken oit
2003
Samba ier, samba door!
2007
Door es Ilse
2009
Wie eet er een sakosj ver moi?
2013
Doeme Voesj!!!
Kamiel Sergant AP Mega Potpourri
Varia[]
In 1958 trouwde Kamiel met Marie Rose Buyle, die zelf geen carnavaliste was. Samen kregen ze drie dochters: Hilde, Mia en Veerle.
Kamiel was naast wielrenner en mekanieker ook scheidsrechter (tot 1965) in de provinciale voetbalafdelingen.
In 1966 werd Kamiel, samen met Frans Wauters, 'ontvoerd' door enkele Dendermondse carnavalisten. Nadat Kamiel de aftrap gegeven had bij Eendracht Aalst werd hij door de Dendermondenaren meegenomen naar Dendermonde, waar hij losgelaten werd tijdens de Dendermondse stoet.
Het grote idool van Kamiel was Elvis Presley. Dit was merkbaar in het kostuum van Kamiel, dat in de jaren '70 en '80 deed denken aan de kostuums van Elvis. Kamiel grapte "We hebben alles gemeen. Alleen kon Elvis niet zingen en ik wel."
In 1971 werd Kamiels plaat 'Saans Unik' in het televisieprogramma Echo (BRT-TV1) voorgesteld.[53]
Toen koning Boudewijn en koningin Fabiola een bezoek brachten aan Aalst carnaval in 1978 zou Fabiola een carnavalsboek cadeau krijgen, waarbij een pagina van het boek ondertekend werd door het hele schepencollege. Door alle drukte belandde het boek nooit bij de koningin. Het werd daarom geschonken aan Kamiel Sergant.[54]
In 1983 ontving Kamiel op het Kamillekesfeest de Gouden Bokstrofee van de Kamillekes. Op de bijhorende oorkonde stond dat de trofee afkomstig was van de Koninklijke Belgische Voetbalbond, het Scheidsrechterscomité en de Koninklijke Belgische Boksbond. Kamiel kreeg de trofee omdat hij de vrouwelijke scheidsrechters beschermde tegen de agressieve supporters.[55]
In 1989 werd Kamiel Sergant door de Aalsterse persmedewerkers uitgeroepen tot Figuur van het Jaar 1988.
Kamiel maakte deel uit van het Aalsters comité 'Werken aan Vrede'. Met dit comité reikte hij vanaf 1989 een prijs uit aan een persoon of groep die zich verdienstelijk gemaakt hadden om de goede verstandhouding tussen de mensen te bevorderen.[56]
In 1989 werd het hoofd van Kamiel in chocolade nagemaakt. Het was een initiatief van bakker De Clerck uit de Kattestraat, die daarvoor een vorm had laten maken door Paul Backaert.[57]
In 1991 trok Kamiel Sergant met de Kamillekes naar Tenerife, om er enkele optredens te geven.[58]
Kamiel Sergant was in 1994 met De Kamillekes te zien in de 1,2,3-show van Walter Capiau op VTM.[59]
Bij de geboorte van de reuzentweeling Floreken en Florisken in 1992, werden Kamiel Sergant en Odilon Mortier aangesteld als peters van de tweeling.[60]
In 1999 ontving Kamiel de cultuurprijs van CSC De Rank, waarvan Marc Galle voorzitter was.[61]
Op 25 september 1999 werd een volksfeest georganiseerd aan de carnavalswerkhallen ter gelegenheid '30 jaar Keizer Kamiel'.[62]
In 1999 kreeg Kamiel Sergant van de CVP-jongeren de Ajuin van de eeuw voor zijn inzet voor de Vierde Wereld.[63]
In 2001 aanvaardde Kamiel het peterschap van een carnavalsgroep uit Dendermonde: de Jimmyniekes.[64]
In 2001 werd Kamiel aangesteld tot erelid van het Aalsterse genootschap Sint-Maarten.[65]
In 2002 kreeg Kamiel heel wat kritiek. Er werden hem verwijten gemaakt, omdat de kantine van de werkhallen gesloten was en hij hier binnen de vzw carnavalcontact niets aan deed. Hierdoor was er op carnavalszaterdag steeds iemand in de buurt van Kamiel om, indien nodig, voor enige bescherming te zorgen. De kranten spraken over een bodyguard voor Kamiel.[66]
Kamiel Sergant werd in 2006 gehuldigd als figuur van de stad Aalst. De Luisteraars van stadsradio Be One en de lezers van Het Nieuwsblad kozen hem boven de andere genomineerden. Keizer Kamiel ontving uit handen van burgemeester Anny De Maght een beeldje van kunstenaar Piet Hein Boudens.[67]
Op 16 juli 2012 werd Kamiel door Koning Albert II benoemd tot commandeur in de Kroonorde.[68]
In januari 2015 werd Kamiel Sergant, samen met Younes Amri, gekozen als bewoner van de maand van Rechteroever.
In november 2015 moest Kamiel een week in het ziekenhuis verblijven, nadat hij voor zijn deur in een put viel tijdens de wegenwerken aan de Moorselbaan. Hierdoor kon Kamiel dat jaar niet meegaan met het Feestcomité voor de feestelijke bezoeken aan de rusthuizen tijdens carnaval.
De uitbaters van café de Paris bij de kop van Kamiel in het Toeristisch Centrum (Het Nieuwsblad - 31/01/2018)
Koenraad De Neve en Rogier Schockaert, de uitbaters van café de Paris, lieten een kop/borstbeeld van Kamiel Sergant maken en schonken dit in januari 2018 aan het Toeristisch Centrum van de stad Aalst. De kop werd daar geplaatst naast deze van Dirk Martens, Priester Daens, Valerius De Saedeleer en Louis Paul Boon. Net zoals de vorige koppen, werd de kop van Kamiel gemaakt door Rudy Willo.
In 2019 stond de aftelkalender van het KBA in het teken van 50 jaar Keizer Kamiel. De afscheurblaadjes waren gevuld met leuke weetjes over Kamiel en werd mogelijk gemaakt door het KBA, Mia Sergant en AjoinPedia.
In 2021 verscheen het Keizer Kamiel-bier, dat gebrouwen werd door Steven De Mol uit Hofstade. Het bier is te bestellen via de Facebookpagina Keizer Kamiel en te verkrijgen in Ambarosa, Delhaize Erembodegem, Picqueur drankencentrale, Vandenameele drankenhandel en Vercruysse drankenhandel (Berlare).
De supporters van Eendracht Aalst herdachten Kamiel Sergant in juli 2021 met een spandoek aan het stadion van Eendracht Aalst. De supportersvereniging 'Eendracht Maakt Macht' maakte dit mogelijk. Schepen Matthias De Ridder, voorzitter Patrick Le Juste en Tineke De Potter spraken de supporters toe.
Redactie[]
Tekst, foto's en beeldmateriaal[]
Tekst: Sören Delclef - AjoinPedia
Foto's: Lieven Goubert, Eddy Temmerman, Sören Delclef, De Voorpost, Het Laatste Nieuws, De Standaard, Het Nieuwsblad, Carnavalaalstkoentje, Chris Boone, Eendracht Aalst, MuzikOilsjt, JP Swirko
AjoinPedia.jpg){kind=link}
AjoinPedia.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
AjoinPedia.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
AjoinPedia.jpg){kind=link}
